قارچ های محیک ماشروم می توانند باعث توهم، تغییرات خلقی و علائم مختلف توهم زا شوند. فریب ظاهر معمولی آنها را نخورید، زیرا آنها می توانند تجربیات روانگردان بسیار قدرتمندی را ایجاد کنند. بنابراین جای تعجب نیست که آنها را "قارچ جادویی" می نامند. اما چرا قارچ های توهم زا چنین اثرات جادویی دارند؟ چه اثراتی روی مغز دارد؟ آیا مصرف آن بی خطر است؟

در برخی از فرهنگ ها، مانند فرهنگ های مکزیکی و بومیان آمریکا، قرن ها از قارچ های توهم زا استفاده می شود. قارچ جادویی به صورت تازه یا خشک موجود است و می توان آن را پخته، خورد یا دودی کرد.

توهم زاهای قارچ های محیک ماشروم دو آلکالوئید تریپتامین هستند: سیلوسایبین و دی متیل-4-هیدروکسی تریپتامین. سیلوسایبین ماده اصلی توهم زا است. این ماده علاوه بر القای توهم، فعال کننده سروتونین است، به گیرنده های سروتونین متصل می شود و فعالیت فیزیولوژیکی گیرنده های سلولی را فعال می کند و در نتیجه اثر سروتونین را شبیه سازی می کند.

سروتونین هورمونی است که خلق و خو را تثبیت می کند و احساس خوشبختی و شادی را افزایش می دهد. فعال کننده های سروتونین مشابه داروهای ضد افسردگی و ضد اضطراب عمل می کنند.

هنگامی که قارچ جادویی خورده می شود، سیلوسایبین به عنوان یک پیش دارو عمل می کند، به این معنی که در طول متابولیسم ما تحت یک سری تغییرات شیمیایی قرار می گیرد و در نهایت به یک فرم فعال دارویی به نام دی متیل-4-هیدروکسی تریپتامین تبدیل می شود. اگرچه دی متیل-4-هیدروکسی تریپتامین نیز در قارچ وجود دارد، اما مقدار آن بسیار کم است. این ماده نیز مانند سیلوسایبین به عنوان یک توهم زا و فعال کننده سروتونین عمل می کند.