تعریف

اختلال استرس پس از سانحه یک اختلال روانی ناشی از قرار گرفتن در معرض یک عامل آسیب زا است: یک فاجعه اجتماعی-سیاسی، یک فاجعه طبیعی یا ساخته دست انسان، یک تصادف، خشونت فیزیکی یا جنسی.

علل سندرم پس از سانحه

علت آسیب شناسی می تواند هر تجربه قوی باشد که فراتر از تجربه معمولی است و باعث فشار بیش از حد بر کل حوزه عاطفی-ارادی فرد می شود.

پدیده «سندرم زندانیان اردوگاه کار اجباری»، «سندرم بازمانده»، «سندرم ویتنام» که قربانیان سال‌ها و دهه‌ها از خاطرات و کابوس‌های شدید رنج می‌برند، به خوبی شناخته شده است. عوامل استرس زا بسیار جدی عبارتند از آدم ربایی، خشونت خانگی (جسمی، روانی، جنسی) و حمله در خیابان.

سازگاری با زندگی عادی برای قربانیان خشونت می تواند بسیار دشوار باشد.

عوامل موثر بر شدت بیماری:

ماهیت آسیب و مدت زمان عامل تروماتیک؛

پیامدهای منفی ترومای قبلی؛

تجربه قبلی سوء استفاده فیزیکی، عاطفی یا جنسی؛

سابقه خانوادگی (بیماری روانی، اختلالات اضطرابی یا افسردگی، خودکشی، الکل، مواد مخدر یا سایر اعتیاد در بستگان نزدیک).

عدم حمایت اجتماعی پس از فاجعه؛

استرس اضافی، مانند مرگ یکی از عزیزان، درد، آسیب، از دست دادن شغل یا خانه؛

فعالیت های مرتبط با استرس مداوم یا خطر برای زندگی (پزشکان، آتش نشانان، روانشناسان بحران، و غیره)؛

بیماری های عصبی، روانی یا غدد درون ریز همزمان؛

مصرف الکل و مواد

مشخص است که استرس پس از سانحه، که یک واکنش فیزیولوژیکی به ترومای شدید است، همیشه به یک حالت پاتولوژیک تبدیل نمی شود. میزان تجربه این سندرم به ویژگی های فردی شخصیت قربانی، حساسیت و ادراک عاطفی او بستگی دارد. تکرار شرایطی که باعث آسیب روانی می شود مهم است.