سرطان ریه سلول بزرگ چیست؟

کارسینوم سلول بزرگ ریه (LCLC) یکی از چندین شکل سرطان ریه سلول غیر کوچک (NSCLC) است. LCLC اغلب در نواحی بیرونی ریه ها ایجاد می شود و تمایل به رشد سریع دارد و نسبت به سایر انواع سرطان ریه با شدت بیشتری گسترش می یابد. علائم اولیه LCLC عمدتاً شامل تنگی نفس و خستگی است.

NSCLC حدود 85٪ از تمام سرطان های ریه را تشکیل می دهد که تقریباً 10٪ از آنها LCLC هستند. سرطان ریه سلول بزرگ که سرطان ریه سلول بزرگ نیز نامیده می شود، به دلیل اندازه بزرگ سلول های سرطانی است که می توان آن را مشاهده کرد. تومور با میکروسکوپ مشاهده می شود (بر خلاف اندازه تومور، که همچنین تمایل به بزرگی دارد).

علائم سرطان ریه سلول بزرگ

علائم اولیه LCLC را می توان به راحتی نادیده گرفت و به سایر شرایط کمتر جدی از جمله سن نسبت داد.

چنین علائمی عبارتند از:

خستگی
تنگی نفس خفیف (تنگی نفس)
درد در پشت، شانه یا قفسه سینه
از آنجایی که LCLC به طور معمول در محیط بیرونی ریه ها ایجاد می شود، سرفه مزمن و سرفه خونی تا اواخر بیماری شایع نیستند.

LCLC می تواند با پیشرفت بیماری عوارض دیگری ایجاد کند. ممکن است منجر به پلورال افیوژن شود، وضعیتی که در آن مایعات در حفره پلور (فضای بین ریه ها و دیواره قفسه سینه) جمع می شوند. علائم شامل تنگی نفس، و درد در قفسه سینه یا پهلو است که با نفس عمیق بدتر می شود.

سلول های LCLC همچنین می توانند مواد هورمون مانندی ترشح کنند که باعث ایجاد سندرم های پارانئوپلاستیک می شوند. این مواد سیستم ایمنی را تحریک می کنند تا به سلول های خاصی از بدن حمله کند. سندرم‌های پارانئوپلاستیک می‌توانند علائمی مانند اختلال گفتار، اختلال در هماهنگی و مشکل در راه رفتن یا بلع را ایجاد کنند. در مردان نیز می تواند باعث بزرگ شدن سینه ها شود که به نام ژنیکوماستی شناخته می شود.

علل

عوامل خطر برای LCLC مانند عوامل خطر سایر اشکال سرطان ریه است. سیگار تنها بزرگترین عامل خطر سرطان ریه است. حتی زندگی با فردی که سیگار می کشد، خطر ابتلا به سرطان ریه را در افراد غیرسیگاری 20 تا 30 درصد افزایش می دهد.

قرار گرفتن در معرض رادون در خانه دومین عامل خطر اصلی سرطان ریه است. رادون که در اثر تجزیه اورانیوم طبیعی در خاک تولید می‌شود، در بسیاری از خانه‌ها در سطوح بسیار بالایی یافت می‌شود.

اگرچه سرطان ریه سلول کوچک (SCLC) بیشتر با قرار گرفتن در معرض رادون مرتبط است، رادون می‌تواند در ایجاد LCLC و سایر NSCLC‌ها نقش داشته باشد. ۷ آزمایش رادون می‌تواند آن را تشخیص دهد و خدمات کاهش می‌تواند آن را حذف کند. تحقیقات نشان می‌دهد که جهش‌های ژنی خاص ممکن است در خطر برخی از انواع LCLC، از جمله جهش‌های ژن‌های RUNX1، ERBB4، BRCA1 و EPHA3 نقش داشته باشند.